وقتی هوا آلوده است و آسمان آبی پیدا نیست همه انتظار دارند یک باران زیبا و طولانی، تمام آلودگی هارا بشورد تا دوباره محیط زندگی مان تازه و پاک شود. چراکه بعد از هر باران، شهرمان زیباتر، درختان سبزتر و محدوده دیدمان بیشتر می شود.

در زندگی هر کس زمانی هست که دلش می گیرد و کدر می شود. این زمان است که دلش به شفاف سازی نیاز دارد و آن همان باران روح است.

وقتی غمی در دل مان باشد، باعث پریشانی ما می شود و یک طوفان در زندگی مان راه میافتد. درواقع همه چیز در دلمان بهم می ریزد و و باران روح شروع می شود.

باران روح همان نم نم اشک هایی ست که بر صورتمان جاری می شود.

طوفان دل باعث می شود تمام احساساتی که در دلمان بوده و زمانی حتی آنهارا پنهان کرده بودیم، پیدا شوند و بدانیم که حس واقعی ما به زندگی چیست. البته این آشفتگی می تواند باز هم تبدیل به ثبات و آرامش شود، طوری که دیگر در دسته بندی و یا بکارگیری احساساتمان دچار سوتفاهم و اشتباه نشویم. این شفاف سازی به ما کمک می کند تا با خودمان و با دیگران صادق تر باشیم.

چشم ها، پنجره های دل هستند.

باران که می بارد حتما پنجره خانه هارا با خود تمییز می کند. پس باران روح هم حتما در ارتقا دید ما به زندگی تاثیر دارد و به قول سهراب: جور دیگر باید دید!

جور دیگر دیدن یعنی از این به بعد ببینیم واقعیت هایی را که تا به حال نمی دیدیم.

اجازه بدهیم غم ها بیایند و درون مارا تصفیه کنند و پنجرهه های دلمان را شفاف.

" اگر اندوه ها درون مارا تصفیه نکنند، شادی ها به ما لذت نمی بخشند."

دریافت

خرید بک لینک